پیاز در آشپزخانه کاربردهای متنوعی دارد، می توانید از آن برای چاشنی غذا یا به عنوان یک ماده اصلی در غذا استفاده کنید – تقریباً هیچ سبزی دیگری به این اندازه قابل استفاده نیست.
پیاز علاوه بر بسیاری از ویتامین ها و مواد معدنی دارای اسانس و ترکیبات گوگردی (سولفیدها) نیز می باشد که از متابولیت های ثانویه گیاهان می باشد.
پیاز را همیشه باید با چاقوی تیز خرد کنید وگرنه تلخ می شود.
پیاز (Allium cepa) از خانواده Amaryllidaceae است و به صورت گیاهی یکساله یا دو ساله می روید.
پیاز سفید امروز دارای انواع مختلفی می باشد و طعم غذا را بسیار عالی می کند.
تعداد زیادی از انواع پیاز وجود دارد که از نظر رنگ، شکل، اندازه، زمان برداشت و ماندگاری با یکدیگر متفاوت هستند.
طعم آن بسته به تنوع می تواند کمی شیرین تا بسیار تند باشد.
پیازها می توانند گرد، بیضی شکل، کشیده یا مسطح باشند و به قطر چهار تا ده سانتی متر رشد کنند.
انواع زرد، سفید و قرمز اغلب در جمهوری چک رشد می کنند.
پیاز بهاره زود برداشت می شود – در زمانی که گیاه هنوز پیاز زیرزمینی معمولی شکل و بالغ را ایجاد نکرده است.
در غذاهای فرانسوی و غذاهای تند، اغلب از موسیر (Allium cepa var. aggregatum) استفاده می شود که از یک پیاز اصلی گلابی شکل و تعداد بیشتری پیاز دختر تشکیل شده است.
همه اینها توسط یک پوست قرمز مایل به قهوه ای احاطه شده است. موسیر طعم ملایم تری نسبت به پیاز کلاسیک دارد.
پیاز تولیدکنندگان محلی در تمام طول سال در دسترس است. دوره اصلی برداشت از ابتدای بهار تا پایان تابستان است.
مواد مغذی، ویتامین ها و مواد معدنی
پیاز دارای محتوای آب بالا و تقریباً بدون چربی است، به همین دلیل یک سبزی بسیار کم کالری است.
پیاز منبع بسیاری از ویتامین ها و مواد معدنی مانند ویتامین های B، ویتامین C، پتاسیم و سلنیوم است.
محتوای کربوهیدرات بسته به نوع آن متفاوت است: انواع پیاز ریزتر حاوی قند بیشتری هستند.
علاوه بر این پیاز حاوی اسانس و ترکیبات گوگردی (سولفیدها) است که از متابولیت های ثانویه گیاهان هستند.
یک ترکیب گوگردی به نام آلیین به پیاز عطر و طعم معمولی می دهد.
این ترکیب فرار تنها زمانی ایجاد می شود که پیاز بریده شود.
تیوپروپانال اس اکسید همچنین حاوی گوگرد است که ماده ای است که باعث پارگی ناخوشایند هنگام بریدن پیاز می شود.
