افزودن فلز به گاوآهن کوچک ، در سال 1730 جوزف فولجامبه گاوآهن روترهام سوئینگ را به ثبت رساند. روترهام یک گاوآهن محلی در یورکشایر بود که با طرح های هلندی بهبود یافته بود.
بعداً، جیمز اسمال، مردی از برکشایر دوباره این طرح را بهبود بخشید. تیغه ای آهنی داشت که سبک تر و راحت تر از گاوآهن چوبی سنتی بود.
گاوآهن روترهام توسط دو اسب و یک نفر اداره می شد، در حالی که گاوآهن سنتی به چهار گاو، یک شخم زن و یک گاو ران نیاز داشت.
گاوآهن روترهام نسبت به گاوآهن های قبلی سریعتر و کارآمدتر بود و همچنین هزینه کشاورزان را کاهش داد. برای سال های متمادی این طرح بسیار محبوب بود و به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفت.
کار با گاوآهن و دو اسب، در سال 1763 جیمز اسمال از محاسبات ریاضی استفاده کرد و با قالب‌ها، انحناها و الگوهای مختلف آزمایش کرد.
او در نهایت یک شکل چدنی جهانی تولید کرد که خاک را با نیرو، سایش و فشار کمتری بر اسب و شخن‌زن به طور مؤثرتری تبدیل کرد. با گذشت سالها، این گاوآهن اسکاتلندی، همانطور که شناخته شده بود، تبدیل به گاوآهن مدرن قالبی شد.
گاوآهن تخته ای، برای رشد محصولات زراعی در مناطق کم حاصلخیز، خاک باید چرخانده شود تا مواد مغذی به سطح برسد. یک پیشرفت عمده برای این نوع کشاورزی، گاوآهن قالبی بود که در قرن 18 معرفی شد. برای برش عمودی روی زمین می‌توان یک کولتر (یا اسکیت) اضافه کرد.
دیوار گاوآهن در موزه ملی زندگی روستاییف کاس کروم ، اوایل قرن بیستم، گاو آهن در زبان گالیک به معنای پای کج است.
این ابزار دستی ساده برای کارکردن خاک در مناطق کوچکی از زمین، که صخره ای یا غیرقابل دسترس برای گاوآهن های بزرگتر بودند، ساخته شد . از اواخر قرن هفدهم در شمال شرقی اسکاتلند از کروم کاس استفاده شد . در برخی مناطق تا دهه 1930 از آنها استفاده می شد.
این گاوآهن در هبریدها استفاده می شد. توسط یک اسب کشیده شد و ته شیار را برید. برای خاک شنی مناسب بود.
گاوآهن ریستل، قدمت این نوع گاوآهن حداقل به قرن هفدهم باز می گردد. آنها در جزایر انگلیس مورد استفاده قرار گرفتند. به همراه کران نان گاد استفاده می شود ، این کنار شیار را برش می دهد.
